Gokarna en Hampi: heel veel reizigers hebben ervan gehoord, en ervan gedroomd. Gokarna is redelijk goed bereikbaar: het is ietwat (twee uur met de trein) ten zuiden van Goa. Hampi daarentegen is ver reizen, maar absoluut de moeite waard.
Gokarna
Gokarna staat bekend als de charmantere strandbestemming. Charmanter dan Goa want het is niet zo druk en commercieel als Goa. En er is niet alleen maar strand, maar ook het stadje Gokarna met tempels en pelgrims. En ook zijn er hier nog hippies.
Nou, die hippies hebben wij ook gezien. Arambol in Goa heeft de naam van hippieplek, maar daar zagen we voornamelijk nephippies met aangeplakte rastaharen. Hier zien we mooie oudere mensen in hippie-stijl.
En het stadje Gokarna is zeker leuk, vooral omdat wij er waren met het Shivaratri festival. Dat is een festival ter ere van het huwelijk van de goden Shiva en Parvati. Er komen dan heel veel pelgrims naar Gokarna. We zagen heel veel kleine busjes. De busjes zijn mooi versierd en een groep van tien of twaalf mensen komt dan zo naar Gokarna. Er kwamen zo veel mensen dat er een enorm lange rij van zeker een kilometer stond voor de tempel.
Het festival eindigt ermee dat met bloemen versierde wagens door de straten worden getrokken. Blijkbaar is het beeld van Shiva dan in een van deze wagens.
Maar vonden wij Gokarna charmanter dan Goa? Nee! Wij houden wel van drukte en de meest toeristische plaatsen vinden we vaak juist het gezelligst. Daarnaast is het ook zo dat in Gokarna de voorzieningen domweg wel wat minder zijn.
Bijvoorbeeld zijn er geen strandstoelen en geen parasols. Of je ligt op de grond in de zon of je zit in een restaurantje. Wij deden het laatste en zonder probleem mochten wij uren lang blijven zitten. We dronken wat, zwommen, aten een hapje, zwommen nog wat meer. Zo hadden we een prima dag.
Overigens is Gokarna main beach, anders dan vaak gezegd wordt, wel een leuke plek voor toeristen. Er zijn daar veel restaurants en die zijn ook op toeristen gericht. Een voorbeeld is ‘Chez Christophe‘ , met Franse keuken. Gokarna main beach loopt eindeloos ver door naar het noorden en je kan dus flink wandelen.
In Gokarna hebben wij heel wat guest houses van binnen gezien. Dat kwam zo: de plek die wij hadden geboekt was niet goed en wel duur . We gingen dus op zoek naar iets anders. Maar de drie, vier guesthouses die wij bekeken hebben, waren echt niet zo. Uiteindelijk kozen we voor een hotel dat goed genoeg was . Goed genoeg, maar bijvoorbeeld geen spiegel in de badkamer. Bijgevolg kon mijn man niet scheren en hij had dus na Gokarna een baard! Gelukkig vond hij het zelf ook niet mooi en heeft het dus niet lang geduurd. Onze conclusie was dus dat je in Gokarna mag hopen op een okay overnachtingsplek, maar niet moet rekenen op luxe of charme.
En een voorziening die in Gokorna ook ontbreekt is betalen met creditcard of betaalkaart. Dat lukt niet en je moet dus telkens met cash betalen, ook relatief grote bedragen zoals de hotelkosten. Er zijn pinautomaten in Gokarna, maar ze lijken soms op gokautomaten. Het is namelijk maar gokken of ze wel of niet geld gaan geven.
Erg leuk van Gorkarna is dan weer het wandelen langs de stranden. Je kan lopen van Main beach naar Kudle beach en dan verder naar Ohm beach en Half Moon Bay. Deze laatste twee stranden zijn nogal afgelegen, vooral Half Moon Bay. Helemaal van Main Beach naar Half Moon Bay is een wandeling van enkele uren. Het is echt heel mooi wandelen hier en je kan ook op elk strand gezellig eten en drinken. Op sommige plekken, even van het strand vandaan, is er wel een beetje veel plastic. Kijk maar naar de foto.
Murudeshwar
Een fantastisch uitstapje vanuit Gokarna is Murudeshwar. Het Shivabeeld aldaar is indrukwekkend; het is werkelijk enorm groot. En ernaast is een nog hogere gopuram. Je kan met de lift helemaal naar boven in die gopuram en je hebt dan uitzicht naar alle vier kanten.
Het complex met Shiva en de gopuram lijkt een klein beetje op een pretpark. In ieder geval de grot met plaatjes over Shiva doet wel aan de Efteling denken. Overigens zo jammer dan dat het verhaal van Shiva niet ook in het Engels verteld wordt. Maar de algehele indruk is toch niet die van een pretpark, maar van een modern tempelcomplex. Hier is geen gedoe over kleding (elders kwamen we nogal eens tegen dat mannen zonder shirt moeten) en je mag overal foto’s maken. Kijk maar naar de foto van de priester in actie. Er zijn hier ook geen donkere gangen en de idols (godenbeelden) zijn goed zichtbaar.
Bij het restaurant (als je met je gezicht naar Shiva staat, is het rechts) aten we een goede thali voor 100 rupees (1,20 euro).
Er waren overigens in Murudeshwar helemaal geen westerse toeristen. En die waren er wel vaker niet tijdens deze reis. Eigenlijk zagen we in de onbekendere plaatsen zoals Badami, Vijayapura, Bidar en Mangalore geen of alleen maar een of twee westerlingen.
Van Gokarna naar Hampi met de taxi
Wat een grote vrachtwagens! En zo veel! Inhalen moet wel want anders kom je nooit op je bestemming. Maar dat inhalen gaat hier ook anders dan bij ons. Ze doen het gewoon als het ook maar een beetje lijkt te kunnen. De andere weggebruikers nemen gelukkig wel gas terug om ons wat ruimte te geven.
De vrachtwagens die we zagen zijn zwaar beladen en soms ook hoog. En ook zijn ze nogal vaak zo mooi mogelijk gemaakt met kleuren en kwasten. We zagen twee gekantelde vrachtwagens op deze dag. En we willen voortaan liever met de trein reizen!
Hampi
Hampi was in de middeleeuwen een enorme stad, van wel een half miljoen inwoners. Het heette destijds Vijayanagar. En van deze middeleeuwse stad is heel veel bewaard gebleven. We zagen tempels, winkelgalerijen, een badhuis, een paleis en nog wel meer. Er zijn in Hampi zelfs zo ongelofelijk veel interessante oude gebouwen dat alles zien onmogelijk is. Al snel loop je voorbij aan dingen op weg naar de allerbelangrijkste bezienswaardigheden.
Daarnaast is de natuur hier overweldigend. Er is een kalme rivier en er zijn rotsen met enorme blokken. Hoe het mogelijk is dat die enorme blokken niet vallen of schuiven, weet ik niet.
Hampi is, naast de individuele bezienswaardigheden, bijzonder door dit geheel van natuur en een ongelofelijke hoeveelheid gebouwen uit het verre verleden.
Op ons eerste dag in Hampi negeerden wij de tuktukdrivers en gidsen en gingen alleen en te voet op pad. Ons doel was de Vittala tempel, ongeveer een half uur lopen van Hampi. Het was een goede beslissing on te gaan lopen, want lopend zie je meer. Als je gereden wordt zie je alleen maar de hoogtepunten en niet het geheel.
We zagen onderweg de Yantrodhara Anjaneya Temple, dit is een nog functionerende tempel voor Hanuman. De meeste tempels in Hampi zijn niet functionerend, dus niet meer in gebruik als tempel. Hier bij deze tempel is ook de heilige plek om te baden voor de pelgrims. Er waren veel pelgrims in de rivier en ook veel pelgrims die aan het rusten waren tussen de zuilen.
Op de tweede dag gingen we overigens wel met een tuktuk. We gingen naar het ’royal centre’ en dat is toch wel ver om te lopen. We waren wel eigenwijs genoeg om niet een tuktuk te huren voor de hele dag, maar alleen voor de heen- en terugreis. Van de ene naar de andere bezienswaardigheid liepen we gewoon.
We bezochten natuurlijk ook de bekende Virupaksha tempel in Hampi Bazaar. Hier gingen we ’s-avonds nog een keer terug om de processie bij te wonen. Dat de idols (godenbeelden) niet altijd op hun plek blijven maar soms voor een uitje naar buiten gebracht worden, wist ik en had ik ook weleens ‘gezien’. Ja, ‘gezien’, want er waren telkens zo ongelofelijk veel mensen bij dat ik eigenlijk niets kon zien.
Dat was anders in Hampi. Hier waren er weinig mensen bij het uitje van de idol van de Virupaksha tempel aanwezig. Ik dacht: binnenkort komt er de dag dat helemaal niemand meer komt kijken …
Hoe dan ook, hier kon ik alles goed zien: de draagstoel voor de god voorzien van paardje en parasol, een schommel, de dragers. De eigenaar van ons guesthouse was één van de dragers. Hij gaat elke dag naar de tempel en helpt dus ook bij de processie.
Ik vroeg me af hoe de idol verplaatst zou worden. Ik dacht: met veel bombarie naar de schommel en dan pas naar de draagstoel. Dat was niet het geval. De priester droeg de idol simpelweg in zijn armen naar de draagstoel. En daar gingen ze: olifant voorop, dan de draagstoel en dan ongeveer dertig gelovigen er achteraan.
Volgens informatie van onze guesthouse-eigenaar vindt deze processie elke maandag om half acht plaats.
Hampi village met haar vele guesthouses, restaurantjes en winkeltjes is een gezellige plek. Luxe vind je hier zeker niet. Wij verbleven in Kalyan guesthouse, en het was echt simpel maar wel goed. Andere guesthouses heb ik niet van binnen gezien … Hier in Hampi village ben je dicht bij de dieren, in ons geval was er een afgerasterd gebiedje met geiten, kippen en buffels op nog geen tweehonderd meter afstand van ons bed.
Wil je dit allemaal niet, dan kan je een luxer hotel zoeken in het nabijgelegen stadje Hosapete, maar ik raad dat niet aan!
Op bovenstaand kaartje zie je waar wij waren in in 2023. Meer over onze reis lees je hier.