Wij wandelden we in de omgeving van Cisnădioara, Roemenië
(https://www.komoot.nl/smarttour/1260102?ref=atd).
Meteen aan het begin van onze wandeling ontmoetten we hem, een jonge hond. Hij begon met ons mee te lopen. En hij bleef met ons meelopen, wel twee of drie uur lang. Langs de asfaltweg, door het bos, langs koeien, schapen en andere honden. ‘Onze’ hond bleef altijd bij ons. Hij liep misschien vijftig meter vooruit, maar keek steeds achterom of wij er nog waren. We kwamen bij een dorp en hij volgde nog steeds.
Toen we in een klein café wat gingen drinken, gaven we hem een grote kom water. Hij zat buiten op ons te wachten en kwam een paar keer naar ons raam om te kijken of alles goed was.
Maar toen we klaar waren in het café, was onze hond nergens meer te zien! We wachtten even en keken om de straathoek, maar geen hond.
Toen kwam de vrouw van het café naar ons toe en vertelde dat wat jongeren hem hadden geaaid, en dat hij toen met hen was meegegaan!
Wij waren verbouwereerd: had deze hond ons nu eerst geadopteerd en vervolgens net zo makkelijk weer ingeruild voor andere mensen?
Op het kaartje zie je onze treinreis door Roemenië; hier lees je nog meer korte verhaaltjes.