SIMPELWEG GELUKKIG IN VARKALA
Strand, lekker eten, een biertje of een rum-cola: dat is Varkala. In India is er vaak wel strand, maar geen strandcultuur. Varkala is één van de weinige echte strandbestemmingen van India. En heb je eventjes genoeg van het strand, dan kun je vanuit Varkala diverse uitstapjes maken. Met name de cruises met een ‘houseboat’ door de ‘backwaters’ zijn heel geliefd. Hieronder lees je ons reisverslag Varkala.
De bekendste strandbestemmingen van India zijn gelegen in Goa; diverse dorpjes en stadjes in deze staat hebben leuke stranden. Daarnaast komen Varkala en Kovalam in Kerala en Gokarna in Karnataka in aanmerking voor een strandverblijf. Voordat wij in Varkala kwamen waren wij niet zo zeker van onze keuze, we hadden nl. een heleboel onbeantwoorde vragen. Zie varkala – faq. Zie voor praktische tips ook varkala – praktisch. Op het strand van Varkala komen én veel toeristen én veel pelgrims. Zonder op- of omkijken lopen de pelgrims om de toeristen heen om hun bloemenkransen in het water te gaan werpen. Op de tweede foto hieronder zie je de priesters die de pelgrims, tegen betaling, begeleiden.
toeristen en pelgrims op het strand van Varkala
priesters bieden hun diensten aan, strand Varkala
Wij bleven uiteindelijk twee weken in Varkala. Vaak waren we op het strand of in de knusse restaurantjes langs het strand en op de Cliff. Maar we hebben ook een aantal dingen ondernomen. Met name daarover lees je hieronder.
Twee wandelingen
Wij wandelen heel graag. In India kwam het er echter niet zo vaak van: het is vaak veel te druk om rustig te kunnen wandelen. In Varkala maakten wij evenwel twee mooie wandelingen.
De eerste keer liepen wij naar het noorden: over de Cliff, langs heel veel hotels en een vissersdorpje tot aan Kappil Beach. Dat is 7 km. Daarna gingen we met de bus terug. Onderweg zagen we vissers die bezig waren om hun netten uit zee te trekken, met de hand. Ter plekke werd de vis verdeeld. Er ontstond wat onenigheid hierover (grote woorden, kleine duw), maar gelukkig werd het ook weer snel bijgelegd.
Onze tweede wandeling: we namen we een rickshaw naar het punt van waaruit het bootje naar Ponnumthuruthu Island vertrekt. Eerst bezochten we het eilandje, toen bracht de rickshaw driver ons naar waar de weg het kanaal kruist en daarna wandelden we terug. Het is een leuk boottochtje naar en om Ponnumthuruthu Island. Op het eilandje kan je rondlopen, maar je mag niet in de tempel. Een medewerker van de tempel leidde ons rond. Hij vertelde ons ook de reden waarom toeristen niet in de tempel mogen: ze komen soms met vieze kleren en zijn zelf ook niet schoon, en de vrouwen begrijpen niet dat ze niet in de tempel mogen als ze ongesteld zijn.
Varkala Cultural Center: ‘me too’, maar andersom
Elke zaterdag, zondag, dinsdag en donderdag is er een Kathakali voorstelling op de North Cliff in Varkala. Het kost 400 roepies. Om 17:00 begint het aankleden en opmaken (daar kan je dus bijzijn) en om 18:45 begint de dansvoorstelling. Wij arriveerden om ongeveer half zes en konden nog zien hoe drie mannen veranderden in een koning, een duivelin en een mooi meisje. Zij voorzagen zichzelf van lagen make up. Wij ervoeren hoe een pruimenmondje van lippenstift van een man een vrouw maakt. De dansers kregen ook kilo’s kleding aan. Kortom: dit is echt leuk om te zien!
aankleden voor Kathakali
En dan de dans zelf … Het verhaal is aangrijpend. Het gaat over een vrouw die haar grote liefde heeft gevonden. Helaas wil hij niet met haar. Alle emoties zoals ongeloof, verdriet, woede worden zo goed uitgebeeld. De vrouw dringt zich ook fysiek op aan de man. Ik vond het een soort ‘me too’, maar dan andersom! Deze voorstelling is zeer aan te raden!
duivelin, Kathakali
mooi meisje, Kathakali
Sivagiri Mutt: was Narayana een god?
Op een kilometer of vijf van Varkala Beach, achter het treinstation, is Sivagiri Mutt. Dit is de plek waar Narayana Guru leefde en waar hij een ashram begon. Nu is het een groot complex van veel goedverzorgde gebouwen. Narayana leefde van 1855 tot 1928 en hij staat te boek als filosoof en social reformer. Zijn leer keerde zich tegen het strikte kastenstelsel van Kerala. Maar was Narayana een god? Als je Sivagiri Mutt bezoekt zou je dat wel denken. Zijn standbeeld wordt aanbeden. En ook zijn bed, zijn stoel en zijn riksja. In Pondicherry verbaasden wij ons er ook al over dat Aurobindo en de moeder als goden worden aanbeden. Daar hadden wij de indruk dat zij zelf dit wel in de hand hadden gewerkt.
Olifanten
Tijdens ons verblijf in Varkala werd ons een paar keer aangeboden om naar een festival met olifanten te gaan. De tweede of derde keer namen we het aanbod aan. Wat zijn die olifanten groot! En wat een chaos was het bij de olifantenoptocht! Olifanten, auto’s, ambulances, politie en heel veel mensen lopen c.q. rijden allemaal door elkaar. De olifanten krijgen hier zo veel stress van dat ze soms gek gaan doen. Elk jaar zijn er diverse incidenten; in 2018 alleen al zijn er 11 olifantenverzorgers hierbij omgekomen. De olifanten hebben wel stevige ijzeren kettingen om hun poten, maar blijkbaar kunnen ze toch nog veel schade aanrichten. Interessant is dat de lokale mensen de olifanten bij naam kennen. Sommige olifanten zijn heel populair en voor hun optreden wordt dan ook heel veel geld gevraagd.
grote olifant – kleine man
olifant tijdens optocht
De houseboat
Als je naar Kerala gaat, dan zul je het vroeger of later wel gaan doen: met een ‘houseboat’ varen in de ‘backwaters’. Wij waren twee dagen en een nacht op de boot. We vertrokken vanuit Kollam en gingen richting Munroe Island. Een andere, meer gebruikelijke, route is de noord-zuid route, van Alleppey naar Kollam. We overnachtten vlakbij St. Joseph’s Church in Kureepuzha. Deze heel grote kerk is nog in aanbouw. Aan de muur tegenover de kerk zagen we een afbeelding van Che Guevara en van de hamer en de sikkel. In Kerala is de communistische partij altijd groot geweest en momenteel zijn zij ook aan de macht. Kureepuzha is een leuk plaatsje om rond te kijken. Jammer dat de muziek van de kerk al aangaat om vier uur ’s-ochtends.
kerk in aanbouw, Kureepuzha
tegenover de kerk, Kureepuzha
Op de boot was ik, voor het eerst in India, echt oncomfortabel. De waterdruk was zo laag dat zelfs handen wassen amper lukte. De wc-deur en de slaapkamerdeur zwiepten vanzelf open zodat opeens iedereen je kan zien. En het bed was veel te hard. Het eten was heel lekker en heel veel, maar ik heb er wel buikkramp aan overgehouden. Gelukkig was ik na een halve dag weer beter, maar het was wel de enige keer dat ik ziek was in India. O ja, het tochtje met de houseboat was ook nog eens heel duur. De reisgidsen zeggen dat de houseboat cruise één van de highlights van je Indiareis zal zijn en dat het superromantisch is op de boot onder de sterren. Wij dachten anders en vonden ons boottochtje wel aardig, maar ook heel duur.