Tijdens ons bezoekje aan Sparta maakten wij flinke sprongen door de tijd. Van de tijd van de Trojaanse oorlog naar de middeleeuwen en weer terug naar het heden. Sparta is natuurlijk het meest bekend als stad uit het verre, verre verleden. Maar de echte bezienswaardigheid in de omgeving van Sparta is niet uit die tijd maar uit de late middeleeuwen.
middeleeuwen
We reden de eerste dag richting ons hotel en ik zag ruïnes op een berg. En nog meer ruïnes op die berg. Dat is dus Mystras. Ik was meteen onder de indruk. Mystras was een van de belangrijke steden van het Byzantijnse rijk; nu is het een spookstad. De volgende dag gingen we van dichtbij kijken. De eigenaar van ons hotel was zo lief om ons naar boven te rijden; wij hoefden slechts naar beneden te wandelen. Het is een prachtige wandeling van zo’n twee uur met geweldige uitzichten. En interessante gebouwen: de overblijfselen van een kasteel helemaal op de top van de berg, kerken, kloosters en huizen. Mystras was destijds een stad met alles er op en er aan. De koepeltjes die veel van de gebouwen hier hebben, vind ik prachtig. Dat is zo’n ontwerp dat altijd je hart weer opnieuw steelt. De schilderingen in de kerken zijn bijzonder heb ik gehoord. Ik vind ze ook mooi maar ik weet zo weinig van zulke dingen af dat ik ze misschien niet echt voldoende kan waarderen.
tijd van de Trojaanse oorlog en heden
Het heet nu Sparti (hoe een a een i wordt, is me een raadsel), maar dit is toch echt de beroemde stad Sparta. Hier woonde Helena, echtgenote van Menelaos. Zij werd ontvoerd en die gebeurtenis was de aanleiding voor de Trojaanse oorlog.
We bezochten de ruïnes van de tempel van Artemis Orthia. Hier vond een belangrijk onderdeel van de alom bekende Spartaanse opvoeding plaats: bij het altaar van Artemis werden de jonge jongens geslagen. De bedoeling was dat zij niet zouden schreeuwen of gillen maar het zonder een piep zouden doorstaan. Veel is er hier niet te zien. Het terrein is zelfs afgesloten! Wij ontmoetten hier twee jongemannen. Zij wilden ons verder het terrein op nemen; wij wilden terug naar onze auto. Toen wij terugliepen, liepen zij vlak achter ons en praatten zachtjes met elkaar. Wij voelden ons onprettig. Later las ik op Google dat nogal wat bezoekers hier beroofd zijn. Wij zijn ontsnapt daaraan! Misschien door onze niet zo heel bange houding? Of door onze wel heel vieze, oude rugzak? Op Google las ik dat er in deze omgeving een zigeunerkamp is en dat zij de daders zouden zijn. Hoe dan ook: met een grote tijd sprong waren we weer helemaal terug in het heden.
Het is leuker (en veiliger) om te gaan naar Menelaion, de plek waarvan men zegt dat daar het graf van Menelaos en Helena is. Vanaf het kerkje ten noorden van het graf wordt de weg minder. Wij parkeerden daarom bij die kerk en liepen de laatste kilometer. Het is een mooie wandeling en de uitzichten zijn super. Ik wilde heel graag naar het graf van Menelaos en Helena: op het gymnasium en later ook nog heb ik zo veel over dit tweetal gehoord! Maar eerlijk is eerlijk: er is hier niet veel meer dan een berg stenen te zien. Maar je bent dan wel op een heel bijzondere locatie geweest! En je hebt prachtig gewandeld!
te vies om te stelen? 
graf van Menelaos en Helena
Nog meer heden
Wij sliepen in Mystras inn, in het dorpje Mystras. Prima hotel, aan het dorpsplein en de stad Sparta is op tien autominuutjes afstand.
We aten ook meerdere malen bij Mystras Inn. En bij To Kastro, ook aan het dorpsplein gelegen, waar de pizza excellent is.
En in de stad Sparta. Op zondagmiddag om zes uur was het daar ook een spookstad: niemand op straat. Misschien omdat het nog warm was? Twee uurtjes later vulden de terrasjes zich en werd het hier gezellig.
Een film over het oude Sparta is ´300´. Je kunt het zien via Netflix.
Onze reis in beeld
Wij waren van half juni tot half juli op de Peloponnesos. Hieronder zie je welke plaatsen wij, behalve Sparta, nog meer bezochten. En hier lees je wat wij allemaal meemaakten.
