Overal geweest, maar niet in India. Dat gold voor mij tot voor kort. Ik hoorde zo veel negatieve vooroordelen over India, dat ik gewoon niet durfde te gaan. Eerst stelde ik onze India-reis uit omdat we door werk slechts kort zouden kunnen gaan. Toen moesten we nog een keer uitstellen door familie-omstandigheden. En onderwijl bleven de negatieve berichten maar binnenstromen … Hieronder zie je wat mij zoal verteld werd. En of het wel of niet waar bleek te zijn.
1. Je wordt hoe dan ook ziek
Ik zie hem nog voor me, die collega die stage had gelopen in India. Vlak voor onze reis vertelde hij dat hij voortdurend ziek was geweest. Hij zei: “Het maakt niet uit waar je eet, het maakt niet uit of je nu in Goa bent of in Varanassi, je wordt gewoon altijd ziek”. En hij was bepaald niet de enige die ons waarschuwde. We kregen veel adviezen over wat we allemaal wel en niet zouden moeten eten: geen salade, geen vlees, wel cola.
Feit: Tijdens onze eerste reis (twee maanden; Goa, Mumbai, Tamil Nadu) zijn wij helemaal niet ziek geweest. Kwam het doordat we niet in de allergoedkoopste restaurantjes aten? Ik weet het niet. Ik heb één keer een paar uurtjes buikkramp gehad. Dat was na onze backwater-boottocht in Kerala. Op de boot kwam er nauwelijks water uit de kraan en ik denk dat gebrekkige hygiëne dus de oorzaak was.
Tijdens onze tweede reis (ruim vijf weken; Goa, Delhi, Vrindavan, Rajasthan) was het anders. In Vrindavan en in Rajasthan voelden we ons allebei niet echt goed. Het leek wel alsof er een kudde bacteriën in mijn buik aan het rondrennen was. Ik had geen zin in eten en voelde me af en toe licht misselijk. Het naar de wc gaan was ook niet helemaal zoals thuis. Het was evenwel ook weer niet zo heel erg, dus ik schoof de beslissing om antibiotica te nemen voor me uit. Toen ik op een dag er eenmaal genoeg van had en aan de antibiotica begon, ging het probleem heel snel weg. Dat had ik dus eerder moeten doen! Een les voor de volgende keer! Antibiotica wordt aangeraden tegen buikproblemen door o.a. Lonely Planet. Norflox is de naam die nogal eens genoemd wordt. In India kun je dit gewoon bij de apotheek kopen. Het kost bijna niets en een recept is niet nodig.
Tijdens onze tweede reis kwamen we bovendien in enkele plaatsen waar je streng vegetarisch eet. In Vrindavan is het het meest streng, maar ook in Rajasthan is vegetarisch de norm. In Vrindavan eet men geen vlees, geen vis, geen eieren, geen uien, geen knoflook en geen champignons. Alcohol is er natuurlijk ook niet. Vrindavan is de geboorteplaats van Krishna en dat is de oorzaak. Maar onderwijl dacht ik al snel dat ik echt niet genoeg eiwitten binnen kreeg. En ook niet genoeg groenten en fruit. Het eten bestaat voornamelijk uit brood in allerlei varianten en sausjes met een klein beetje groenten, kaas en peulvruchten. Het is echt niet zo dat je bijvoorbeeld veel linzen krijgt. In Rajastan is het zo streng niet: een gebakken ei voor ontbijt en een enkel gerecht met vlees is er wel.
Degenen die alcohol willen drinken, vinden onder 9 meer daarover.
2. India is gevaarlijk voor vrouwen
India is meermalen in de publiciteit gekomen vanwege groepsverkrachtingen. De verhalen waren zo verschrikkelijk dat je ze niet snel zult vergeten. Vrouwen en meisjes die naar India gaan zullen allemaal wel uitgebreid gewaarschuwd worden door hun omgeving.
Feit: Ikzelf heb geen slechte ervaringen gehad in India. Natuurlijk, ik was met mijn man en ik ben ook niet heel jong. Dat Indiase mannen vrouwelijke toeristen lastigvielen of bleven bekijken heb ik ook niet gezien. Wel willen Indiërs nogal eens een selfie maken met toeristen en dat is meestal onschuldig (maar niet die ene keer dat ik in bikini was!). Erge dingen gebeuren wellicht niet in vol daglicht. Voorzichtig blijven lijkt mij dus wel zo verstandig!
3. Je ziet overal armoede
“Jullie zullen wel snel terugkomen. Want van al die armoede daar zul je snel genoeg van hebben”.
Feit: Wij kwamen dus niet snel terug. Maar dat van die armoede klopte wel. Je ziet huizen die krotten zijn en nogal wat mensen hebben honger. Als wij in een restaurant niet alles opeten, vraagt mijn man om een ‘doggy bag’. Ik zie nu nog voor me hoe hongerig en hoopvol die man in Thanjavur keek naar onze doggy bag. Hij was heel blij met het eten en hij was niet de enige die we blij maakten met restjes eten.
Wat ik niet zo wist over India is dat een deel van de bevolking helemaal niet arm is. Sommige Indiërs doen dezelfde dingen als wij doen. Vooral in Mumbai en Goa zie je deze welvarende Indiërs; ik zag ze minder vaak in Tamil Nadu. Maar ook weer in Delhi. Lees het maar in Delhi: vier gezichten onder het kopje New Delhi.
Op de ranglijst van landen van rijk naar arm[1] neemt India positie 124 in. Marokko (120) en Vietnam (106) hebben een vergelijkbare score. Een andere lijst, de Gini-lijst[2], geeft aan of er grote inkomensverschillen zijn in een land. Op deze lijst scoort India 37,8. Dat duidt erop dat er behoorlijke inkomensverschillen zijn.
4. India is vies
Ook dit is wel waar. Afval belandt nogal eens op straat. Schoonmaken doet men niet te vaak. En, wat ik nog het ergste vond, in de steden is er veel luchtverontreiniging. En enorm veel herrie. Met name het getoeter van auto’s is echt verschrikkelijk.
Tijdens onze tweede reis gingen we na Delhi naar Vrindavan. Vervolgens naar Bundi, Udaipur en Mount Abu. Van Vrindavan naar Mount Abu was een reis van vies naar schoon. In Vrindavan ging ik alleen maar met wandelschoenen op straat. De straten zijn grotendeels onverhard. Het regende eventjes toen wij daar waren en dat veroorzaakt dus modder. En dan is er poep van koeien, apen en honden en allerlei andere rotzooi. In Bundi was het iets schoner en in Udaipur een stuk schoner. In Mount Abu is het echt spik en span. Door omstandigheden kwamen wij in de keuken van ons hotel en het we waren onder de indruk van de netheid.
Ik was evenwel nooit echt oncomfortabel. Toiletten, hotelkamers, restaurants: het was niet zo dat ik ze echt te vies vond. Papieren zakdoekjes en natte tissues zijn wel handig. En ‘city eyes’. Met city eyes kijk je naar de mooie dingen, en de lelijke dingen filter je weg. Met dank aan Salman Rushdie die in ‘Midnight’s Children’ deze term introduceert.
5. Het is moeilijk om in India te reizen
Dat valt wel mee. Wij hebben een behoorlijke reis gemaakt: van Chennai naar Kanyakumari (het aller zuidelijkste puntje van India. Okay, toen waren we wel moe en we waren heel blij met het strand in Varkala.
6. Mensen spreken geen Engels
Dit is wel en niet waar. De hierboven al genoemde rijkere Indiërs spreken heel goed Engels. Voor sommigen is Engels zelfs de eerste taal. Maar wij ontmoetten ook heel veel mensen die slechts mondjesmaat Engels spreken en verstaan. Bij onze eerste ontbijt in Vagator kreeg ik een ei zonder dooier omdat de ober verstaan had ‘white egg’ in plaats van ‘fried egg’! Maar een echt probleem was het niet om ons verstaanbaar te maken.
7. Ga niet met de trein
De treinen zouden zo overvol zijn dat het echt gevaarlijk is. Dus werd ons op het hart gedrukt om vooral niet met de trein te reizen. Wij hebben slechts twee treinreizen gemaakt: van Goa naar Mumbai en binnen Mumbai naar Dharavi. Jammer … want ons beviel de trein prima.
Ik nam me voor om tijdens de volgende reis vaker te treinen. Dat reizen met de trein is echter ook de tweede keer niet gelukt. Als het al een hele reis is om op het treinstation te komen en als de trein dan ook nog eens op een ongelukkige tijd vertrekt, dan kozen wij toch maar weer voor een taxi.
8. Indiërs zijn conservatief
In Madurai verving ik mijn T-shirt door een blouse. Dat is wijder en verhullender en valt over de billen. Een sjaal is ook een goed (verhullend) kledingstuk. Maar … in de vijf weken voor Madurai voelde ik me prima in mijn T-shirtje.
9. Vaak, meestal, kan je geen alcohol drinken
Meestal kan je wel alcohol drinken. En soms kan je inderdaad geen alcohol drinken. In Kanyakumari was er een nogal louche bar onder het hotel, naast de parkeergarage. Op de tweede dag was de bar gesloten vanwege een feestdag. En ook de bars van alle andere hotels waren gesloten. In Chennai heb ik ook helemaal geen alcohol gedronken, de restaurants daar hadden het niet. En in Vrindavan: ik denk dat daar echt geen alcohol is. En dat het ook erg slecht zou vallen bij de Indiërs als je daar zou gaan drinken. Meestal konden wij echter makkelijk een restaurant vinden met bier, rum-cola of zelfs wijn. In Mount Abu in Rajasthan is de alcohol zelfs prominent aanwezig. Dat komt doordat het dicht bij Gujarat ligt. Gujarat is een zogenaamde dry state maar veel Gujarati’s drinken wél graag.
[1] Wikipedia: list of countries by Gross National Income (GNI) per capita at purchasing power parity (PPP)
[2] Wikipedia: list of countries by income inequality